Συνέντευξη με τον κύριο Γιάννη
1.Πώς δημιουργήθηκε το Πλαγιάρι κύριε Γιάννη;
Στην αρχή ήταν τσιφλίκι. Το τσιφλίκι του Τούρκου Ουζούν Αλή. Ο Ουζούν Αλή είχε 10 οικογένειες, όπου φρόντιζαν τα χωράφια. Τα σπίτια τους ήταν πέτρινα και είχαν μικρά παράθυρα. Το 1922, όταν έφυγε ο Ουζούν, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, την ανατολική Θράκη, το Αγγελοχώρι της Καλλιπόλεως, το Πλαγιάρι της Καλλιπόλεως,το Σχολάρι της Ρεδεστού, αλλά και από πολλά άλλα μέρη, στα σπίτια των εργατών του Ουζούν. Οι πρόσφυγες έκαναν κλήρο, για να δούνε πιο χωράφι θα πάρει ο καθένας.
2.Πως ήταν τα σπίτια των κατοίκων του Πλαγιαρίου, τα πρώτα χρόνια που ήρθαν;
Ήταν πέτρινα, με μικρά παραθυράκια. Τότε δεν υπήρχε ούτε ξύλινο πάτωμα ούτε πλακάκια. Το πάτωμα τους το έφτιαχναν από χώμα και κοπριά.
3.Υπήρχε πόσιμο νερό εκείνα τα χρόνια;
Στην αρχή όχι, αλλά έφτιαξαν 8-10 βρύσες σε κάθε γειτονιά και το 1929 έφτιαξαν μια μεγάλη βρύση με 5 κρουνούς. Επίσης υπήρχε κι ένα πηγάδι, όπου κι από εκεί έπαιρναν νερό.
4.Ποια έθιμα υπήρχαν τότε, κύριε Γιάννη;
Όλο το καλοκαίρι τάιζαν και μεγάλωναν τα γουρούνια μέχρι και την παραμονή των Χριστουγέννων. Μετά τα έσφαζαν και έφτιαχναν τον καβουρμά. Επειδή όμως δεν υπήρχαν ψυγεία τότε, τον έβαζαν σε κιούπια. Επίσης έφτιαχναν λουκουμάδες και τους αντάλλαζαν μεταξύ τους. Ένα άλλο έθιμο ήταν το εξής: τα παιδιά να παίρνουν μια μεγάλη πέτρα και να πηγαίνουν σ’ ένα σπίτι να πουν ότι: όσο πιο βαριά είναι αυτά, με την πέτρα μαζί, τόσο βαριά να είναι και η σακούλα του νοικοκύρη. Ο νοικοκύρης μέσα στη σακούλα που τους έδινε υπήρχαν τόσα πολλά γλυκά όσο ήταν το βάρος των παιδιών μαζί με την πέτρα. Στο γάμο τα παλικάρια τη νύφης (τα αδέλφια της ,τα ξαδέλφια της και γενικώς όλοι οι άνδρες από το σόι της νύφης ) κρατούσαν ένα σχοινί. Ο γαμπρός έπρεπε να τους δώσει χρήματα για να πάρει τη νύφη.
Μάριος-Πολυνίκης Ιωαννίδης ΣΤ’1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου