ΓΛΩΣΣΑ ΕΝΟΤΗΤΑ 13.ΤΡΟΠΟΙ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

ΛΟΥΣΤΡΟΣ

Παλιότερα, που ο κόσμος περπατούσε σε χωμάτινους δρόμους, τα παπούτσια σκονίζονταν ή λασπώνονταν εύκολα. Τότε γνώρισε άνθηση και το επάγγελμα του λούστρου.

Αυτός μ' ένα κασελάκι μπροστά του, αληθινό κομψοτέχνημα, και γύρω του να κρέμονται οι βούρτσες και τα βερνίκια με τα διάφορα χρώματα, κάθονταν σ' ένα χαμηλό σκαμνάκι, στην αρχή μιας πλατείας, μπροστά από ένα καφενείο ή μπροστά από ένα ζαχαροπλαστείο και περίμενε υπομονετικά.

Για να προσελκύσει τους πελάτες γίνονταν ταχυδακτυλουργός ή χτύπαγε ρυθμικά το κασελάκι του. Ο πελάτης πλησίαζε κι άπλωνε, όπως ήταν όρθιος, πρώτα το δεξί πόδι πάνω στην ειδική μεταλλική θέση της κασέλας κι έπειτα το άλλο. Έτσι άρχιζε η "ιεροτελεστία" του βαψίματος...

Λούστροι στην Καμάρα

Μάριος -Πολυνίκης Ιωαννίδης  Στ1

ΠΑΓΩΤΑΤΖΗΣ

Το επάγγελμα του παγωτατζή , που τόσο αγαπούσαν τα παιδιά,τώρα υπάρχει μόνο σε κάποιες μικρές πόλεις και χωριά.

Οι παγωτατζήδες βράζανε το γάλα και προσθέτανε 

ζάχαρη, αυγά, κακάο ή βανίλια, ανάλογα με τη γεύση που θέλανε να φτιάξουν . Όταν έβραζε το μείγμα, το κατέβαζαν από τη φωτιά και το τοποθετούσαν  σε ένα μεταλλικό κάδο, ο οποίος  βρισκόταν μέσα σε ένα ξύλινο βαρέλι. Στο κενό που υπήρχε ανάμεσα στο ξύλινο βαρέλι και στον κάδο, έβαζαν πάγο και συνέχιζαν να ανακατεύουν το μείγμα μέχρι να πήξει. Φόρτωναν το βαρέλι στο καρότσι, και με μια ειδική μεταλλική κουτάλα και τα χωνάκια ξεκινούσαν τη δουλειά τους . Κατά διαστήματα έριχναν κομμάτια πάγου εξωτερικά για να μη λιώσει το παγωτό. 

                                                       Βικτωρία Δασκαλάκη Στ1

Ο   καλιγωτής (πεταλωτής)    

Καλιγωτής  ήταν  ένα  από  τα  παλαιοτέρα  επαγγέλματα  που  μας  ήταν  απαραίτητο.  Καλιγωτής  είναι  αυτός  που  καλιγώνει,  αυτός  που  προσαρμόζει  τα  πέταλα  στα  ποδιά  των  ζώων.

  Έπρεπε  να  κάνει  τη  δουλειά  του  σωστά  γιατί  από  αυτόν  εξαρτιόταν  το  ποσό  καλά  και  γρήγορα  θα  μπορούσε  να  περπατήσει  το  ζώο  για  να  κάνει  τη  δουλειά  του.  Εάν  γινόταν  κάτι  λάθος  το  ζώο  αρρώσταινε  και  στο  τέλος  πέθαινε.

  Τα  εργαλεία  που  είχε  πάντα  μαζί  του  ήταν  τα  εξής   το  σατράνι,  που  έκοβε  και  περιποιούνταν  τα  νύχια  του  ζώου.  Η  ράσπα, οπού  λιμάριζε  την  οπλή  για  να  εφαρμόσει  πιο  καλά  το  πέταλο.  Η  ξύστρα,  ένα  κοφτερό  εργαλείο  που  καθάριζε  τις  οπλές.  Μεγάλα  καρφιά  για  το  στερέωμα  του  πετάλου,  ένα  σφυρί  και  μια  τανάλια.

  Τα  ζώα  τα  οποία  πετάλωναν  ήταν  τα  αλόγα,  τα  μουλάρια  και  τέλος  τα  γαϊδούρια.  Ο  σωστότερος  χρόνος  που  έπρεπε  να  γίνεται  το  πετάλωμα ήταν κάθε 60 ημέρες.                                                                                                     

                                                                                                            Καράμπελα Άννα Στ1