Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα
Συγγραφέας: Μενέλαος Λουντέμης
Θεατρική διασκευή: Λάκης Λαζόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας
Το έργο που παρακολουθήσαμε στη Μονή Λαζαριστών ήταν εκπληκτικό. Η αγάπη του Μέλιου για τα γράμματα ήταν τόσο βαθιά που μας συγκίνησε όλους. Η σχέση με τον καθηγητή του δεν ήταν επιφανειακή αλλά ουσιαστική και σεβόντουσαν ο ένας τον άλλον. Το σημείο του έργου που επίσης ήταν πολύ συγκινητικό ήταν όταν ο Μέλιος επισκέφτηκε τον Μπάρμπα-Ανέστη στο νεκροταφείο. Οι αλλαγές των σκηνικών ήταν εντυπωσιακές και οι ηθοποιοί εξαιρετικοί.
Ζωή Μπ. Ε3
 |
| Η τάξη του Μέλιου |
Τα πρώτα δύο κεφάλαια του βιβλίου για όσους θέλουν να κάνουν κάποια εργασία .
(Download για κατέβασμα.)
Μενέλαος Λουντέμης
Ο Μενέλαος Λουντέμης (1906-1977) γεννήθηκε στο χωριό Αγία Παρασκευή της Μικρασιατικής πόλης Γιάλοβας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτρης Βαλασιάδης και προερχόταν από εύπορη οικογένεια που χρεοκόπησε μετά από την εγκατάστασή της στο ελληνικό κράτος...
Πολύ μικρός γνώρισε το δράμα της προσφυγιάς. Ξεριζωμένος από τη μικρασιατική πατρίδα εγκαταστάθηκε με τους δικούς του στον Εξαπλάτανο, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Από το 1925 φοίτησε στο εξατάξιο γυμνάσιο της Έδεσσας μέχρι το Γενάρη του 1929, που μαθητής της Δ΄ τάξης απεσύρθη, όπως σημειώνεται στο Γενικό Έλεγχο του σχολείου. Μικρός μαθητής, εργαζόταν τα καλοκαίρια στα βλαχοχώρια της Άνω Αλμωπίας κάνοντας το δάσκαλο. Για να επιβιώσει έκανε διάφορες άλλες δουλειές ( λαντζιέρης, λούστρος, ψάλτης, εργάτης στα έργα του Γαλλικού ποταμού ). Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και εντάχθηκε στο ΕΑΜ, όπου διετέλεσε και γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη και το 1958 πέρασε από δίκη για το βιβλίο του Βουρκωμένες μέρες.
Από το 1958 ως τη μεταπολίτευση του 1974 έζησε αυτοεξόριστος στη Ρουμανία, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου του είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Πέθανε στην Αθήνα το 1977, ενώ οδηγούσε, από καρδιακή προσβολή. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε γύρω στο 1930 με δημοσιεύσεις ποιημάτων και διηγημάτων στο περιοδικό Νέα Εστία. Το 1938 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Τα πλοία δεν άραξαν, για την οποία τιμήθηκε με το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο της Χρυσής Δάφνης Πανευρώπης ( Παρίσι, 1951). Το σύνολο του έργου του καλύπτει όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου (πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, θέατρο, παιδική λογοτεχνία, μετάφραση κ.α.).
Από το 1958 ως τη μεταπολίτευση του 1974 έζησε αυτοεξόριστος στη Ρουμανία, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου του είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Πέθανε στην Αθήνα το 1977, ενώ οδηγούσε, από καρδιακή προσβολή. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε γύρω στο 1930 με δημοσιεύσεις ποιημάτων και διηγημάτων στο περιοδικό Νέα Εστία. Το 1938 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Τα πλοία δεν άραξαν, για την οποία τιμήθηκε με το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο της Χρυσής Δάφνης Πανευρώπης ( Παρίσι, 1951). Το σύνολο του έργου του καλύπτει όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου (πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, θέατρο, παιδική λογοτεχνία, μετάφραση κ.α.).
Ένα καταπληκτικό τραγούδι των αδερφών Κατσιμίχα σε στίχους του Μ.Λουντέμη
"Ερωτικό κάλεσμα"
Στίχοι: Μενέλαος Λουντέμης
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Έλα κοντά μου δεν είμαι η φωτιά
τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια
τις πνίγουν οι νεροποντές
τις κυνηγούν οι βοριάδες
Δεν είμαι δεν είμαι η φωτιά
Έλα κοντά μου δεν είμαι ο άνεμος
τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά
τους βουβαίνουν τα λιοπύρια
τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί
Δεν είμαι δεν είμαι ο άνεμος
Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατολάτης
ένας αποσταμένος περπατητὴς
που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
ν΄ακούσει το τραγούδι των γρύλων
κι αν θέλεις έλα να τ' ακούσουμε μαζί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου