Το μισό πιθάρι(γράφω τη συνέχεια της ιστορίας)

"Ό,τι αγαπήσαμε πολύ κι αληθινά, ποτέ δεν πεθαίνει"

Το μισό πιθάρι : Η σχέση της εγγονής Ελένης με τον παππού Μανώλη, οι ιστορίες του, αλλά και η προσπάθεια της μικρής να καταλάβει τα μυστικά του, όλα αυτά παρουσιάζονται στο πολύ προσεγμένο βιβλίο της Φωτεινής Φραγκούλη. Ο μικρασιάτης παππούς μπολιάζει την εγγονή όχι με το μίσος για το γειτονικό λαό, αλλά με αγάπη για εκείνα τα χώματα. Κι εκείνη, όταν μεγαλώνει καταλαβαίνει όσα της έλεγε ο παππούς της. Ότι το άλλο μισό πιθάρι, αυτό που λείπει απ' το δικό τους πιθάρι, βρίσκεται απέναντι! Οι μικροί αναγνώστες μαθαίνουν ότι η αναζήτηση δε σταματά στα παιδικά χρόνια, αφού κάθε απάντηση, κάθε ανακάλυψη, έχει το χρόνο της. 

Το άλλο μισό πιθάρι

(Η συγκινητική συνέχεια της ιστορίας όπως τη φαντάστηκε η μαθήτρια της Στ1 Κοψαχείλη Γωγώ.)

Η Ελένη έχει μεγαλώσει πια. Δεν είναι κοντά της ο παππούς Μανώλης να της λέει ιστορίες. Μα ακόμα δεν μπορεί να βγάλει απ’ το μυαλό της το μισό πιθάρι που βρίσκεται κάπου στη Μικρά Ασία…

Αποφάσισε λοιπόν να πάει να το βρει. Να ζήσει λίγη από τη μαγεία των αγαπημένων της ιστοριών. Πήρε το μικρό καραβάκι απ’ το νησί και πέρασε απέναντι στα παράλια της Μικράς Ασίας.

Με το που πάτησε το πόδι της στο γιαλό κι αντίκρισε τα υπέροχα κάτασπρα βότσαλα να λαμπυρίζουν και να δίνουν στη θάλασσα ένα χρυσογάλανο χρώμα , κατάλαβε τη μεγάλη νοσταλγία του παππού Μανώλη για την πατρίδα του. Αρχικά μπήκε σε μια πολυσύχναστη αγορά. Ο κόσμος, τα χρώματα, οι ήχοι, οι μυρωδιές έμπλεκαν μεταξύ τους τόσο ταιριαστά!

Μετά από πολλές ώρες περιπλάνησης, βρέθηκε σε μια όμορφη, πλακόστρωτη γειτονιά, που οι βασιλικοί μοσχοβολούσαν στα παράθυρα. Ένα μικρό ποτάμι, διέσχιζε την πλατεία του χωριού. Κάτω απ’ το ξύλινο γεφυράκι κολυμπούσαν μερικές πολύχρωμες πάπιες.

Οι άνθρωποι φιλικοί και φιλόξενοι. Όσους αντάμωσε της φάνηκαν τόσο γνώριμοι από τις διηγήσεις του παππού της, που ένιωσε σαν να τους ήξερε χρόνια. Της πρόσφεραν λουκούμι και δροσερό νερό.

Ξαφνικά βλέπει μπροστά της ένα μισογκρεμισμένο σπίτι που οι κισσοί του ξεπρόβαλαν μέσα απ’ τα μισοσπασμένα παράθυρα. Στον κήπο με τα ξεραμένα λουλούδια υπήρχε ένα σπασμένο πιθάρι. Το μυαλό της Ελένης πήγε αμέσως στο πιθάρι του παππού. Το πιθάρι της νοσταλγίας, της σκέψης και της ψυχής του.

Χαρά και λύπη πλημμύρισαν την ψυχή της. Στο δρόμο της επιστροφής δεν την συνόδευαν μόνο οι γλάροι ,αλλά και οι αναμνήσεις από τις ιστορίες του παππού Μανώλη που ζωντάνεψαν με αυτή της την επίσκεψη.  

Μικρά Ασία-Σμύρνη(τραγουδά η Σοφία Παπάζογλου)