Καλοκαίρι με δρεπάνι τσουγκράνα και αμίλητο νερό (Γλώσσα ενότητα 7)

Ο θερισμός

Ο θερισμός ξεκινούσε τις πρώτες μέρες του Ιουνίου. Mε το ξημέρωμα πραγματικό πανηγύρι επικρατούσε στην ελληνική ύπαιθρο μια και χρειαζόταν πολλά χέρια  και ο θερισμός γινόταν με τα δρεπά νια και όχι με τις σύγχρονες θεριζοαλωνιστικές μηχανές όπως σήμερα.Φτάνοντας στο χωράφι ακολουθούσε το τελετουργικό. Θέριζαν ένα μέρος σε σχήμα σταυρού ενώ στη μέση δούλευαν οι δυνατοί και στις άκρες οι αδύνατοι,δηλαδή τα παιδιά.

Τα δεμάτια με τα στάχυα τα φόρτωναν στα κάρα για να τα πάνε στο κοντινό αλώνι.Οι μέρα κυλούσε με πολύ κέφι και τραγούδια. 

Δείτε την αναβίωση του παραδοσιακού θερισμού

  Ο θερισμός σήμερα

Το αλώνισμα

 Είναι η γεωργική εργασία κατά τη διάρκεια της οποίας χωρίζονται οι κόκκοι του σταριού από τα στάχυα.

Το αλώνισμα γινόταν στο αλώνι ένα κυκλικό χώρο φτιαγμένο συνήθως από πέτρα .Στη μέση υπήρχε ο στρίγερος ένα ξύλο στο οποίο δέναν το σχοινί του αλόγου το οποίο έκανε κυκλικές κινήσεις σέρνοντας τη δοκάνα. 

Η δοκάνα


Η δοκάνα ήταν ένα φαρδύ ξύλο το οποίο είχε από κάτω αιχμηρές πέτρες και πάνω του ανέβαινε ο αναβάτης.

Δείτε το βίντεο με το αλώνισμα 

Το λίχνισμα

Μετά το αλώνισμα ακολουθούσε το λίχνισμα όπου με τα δίκρανα πετούσαν ψηλά τα άχυρα για να παρασύρει ο άνεμος τα στάχυα και να πέσουν οι κόκκοι του σιταριού.